Η παγκόσμια κρίση δημόσιας υγείας του κορονοϊού και η αμηχανία των δυτικών αστοφιλελεύθερων στη διαχείρισή της, σε συνδυασμό με την εσωτερική υπονόμευση των καλών φίλων του Κρεμλίνου σε διάφορες φάσεις της μάχης με τον ιό (Τραμπ, Μέρκελ) έχει ανοίξει πεδίον δόξης λαμπρό για το ξεδίπλωμα των σχεδίων των Πούτιν και Σι για άμεση κατάκτηση θέσεων από πλευράς του ρωσοκινέζικου Άξονα, στο δρόμο για την παγκόσμια, φασιστικού ιμπεριαλιστικού τύπου κυριαρχία που ονειρεύονται.

Με την ευκαιρία των 200 χρόνων από την εξέγερση του 1821 αναδημοσιεύουμε (δες παρακάτω link) ένα κείμενο της “Νέας Ανατολής” που γράφτηκε πριν 19 χρόνια, που διατηρεί ατόφια την αξία του, και το οποίο παρουσιάζει αρκετά πυκνά την καθαρά αρνητική θέση των Μαρξ και Ένγκελς για το 21 από την άποψη των διεθνών συμφερόντων του προλεταριάτου σε σχέση με το ανατολικό ζήτημα.

Ξαφνικά, ειρήνη επικρατεί στη χώρα. Αν και το κίνημα των δρόμων και των πλατειών συνεχίζεται σε χαμηλή ένταση, οι συγκρούσεις με την αστυνομία σταμάτησαν. Αυτό έγινε μόνο επειδή η κυβέρνηση, υπακούοντας στο κίνημα των δρόμων, δηλαδή στους καθοδηγητές του ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απέσυρε ολοκληρωτικά την αστυνομία από τους δρόμους και άρα από κάθε έλεγχο των μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό, μετά από τη σπασιματική εξόρμηση των τελευταίων στη γειτονιά της Νέας Σμύρνης πριν ένα μήνα. Απ’ τη στιγμή που ο έλεγχος αποσύρθηκε, ο σοσιαλφασισμός πέτυχε στην κύρια πλευρά το σκοπό του, που είναι η ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού. Αυτή την εξάπλωση τη θέλουν αυτά τα κόμματα για να γκρεμίσουν κι άλλο την ήδη τσακισμένη από τα αντιβιομηχανικά κινήματά τους οικονομία και να βασιλέψουν πάνω στην πείνα και τα ερείπια για λογαριασμό των ανατολικών αφεντικών τους, των ρωσοκινέζικων ιμπεριαλισμών χιτλερικού τύπου, που ήδη αγοράζουν χωρίς καμιά αντίσταση τη ραχοκοκαλιά της χώρας (ενέργεια, μεταφορές, γη).

Με διακομματική πολιτική και πλήρη αστυνομική κάλυψη η εγκληματική συγκέντρωση των αρνητών στην Κυψέλη

Ο λαός έχει να δώσει έναν σκληρό αγώνα για την υγεία του και για την επιβίωσή του. Πρώτο και βασικό ζήτημα σε αυτό τον αγώνα, όπως και για όλους τους λαούς της Ευρώπης, είναι ο εμβολιασμός τον οποίο προσπαθούν να καθυστερήσουν οι σκοταδιστές και οι σοσιαλφασίστες και στην Ελλάδα και στην ΕΕ, και σε αυτή τη φάση κυρίως μέσα από την αμφισβήτηση του εμβολίου της AstraZeneca για το οποίο όλοι οι έγκυροι επιστημονικοί οργανισμοί, αλλά και η απλή εκτίμηση των δεδομένων από τους εμβολιασμούς, επιβεβαιώνουν ότι τα οφέλη που έχει η χρήση του είναι πολλαπλάσια από οποιαδήποτε σπάνια παρενέργεια.

Με την ευκαιρία της επετείου των 200 χρόνων από την 25 Μάρτη 1821, δημοσιεύουμε εδώ για ενημέρωση των αναγνωστών μια σειρά κειμένων της ΟΑΚΚΕ αρχίζοντας με ένα ιστορικό κατά τη γνώμη μας απόσπασμα από την απόφαση του 1ου συνεδρίου της ΟΑΚΚΕ του 1990 με το οποίο για πρώτη φορά ένας πολιτικός σχηματισμός στη χώρα μας υιοθέτει τη θέση των Μαρξ και Ένγκελς ότι η εξέγερση, όπως τη χαρακτήρισαν, του 1821 δεν ήταν τμήμα των δημοκρατικών επαναστάσεων που σάρωναν τότε την ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά υπηρετούσε τα σχέδια του κύριου εχθρού τους, της τσαρικής αντεπανάστασης.

Ο Κουφοντίνας σταμάτησε την απεργία πείνας δηλώνοντας νικητής μιας και «αυτό που έγινε εκεί έξω» είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε. Αλλά αυτό «που έγινε εκεί έξω» ξεκίνησε ακριβώς γιατί ο ίδιος δήλωνε αποφασισμένος να πεθάνει αν το αίτημα του δεν γινόταν δεκτό, ή αλλιώς όλο το κίνημα γι αυτόν απόκτησε πλάτος και πάθος έχοντας σαν σημαία του το σύνθημα «να μην υπάρξει νεκρός απεργός πείνας στην ευρωπαϊκή Ελλάδα».* Τώρα που αυτός σταμάτησε την απεργία πείνας χωρίς το βασικό αίτημα του κινήματος να έχει γίνει δεκτό, το κίνημα αυτό βρίσκεται βαριά εκτεθειμένο μέχρι γελοιοποίησης.

Το νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια και μεταδευτεροβάθμια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (TEE) που έφερε στη Βουλή η υπουργός Παιδείας δεν μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά τη δημόσια Τεχνική Επαγγελματική (ΤΕΕ) Εκπαίδευση όσο αυτή στην πράξη θα κινείται μέσα στο καθεστώς της έλλειψης κάθε αξιολόγησης (δημοκρατικής από τα κάτω ή κρατικής από ένα μη φασιστικό κράτος), και θα συνδυάζεται με το πελώριο διακομματικό βιομηχανικό σαμποτάζ που η ηγετική κλίκα Μητσοτάκη έχει απογειώσει.