Βλέπουμε την πιο βασική δυσκολία συγκρότησης τέτοιων μετώπων αυτή την εποχή στο γεγονός ότι η πιο λεπτή και γι αυτό ηγετική μορφή του φασισμού σε όλες τις χώρες είναι ο ψευτοκομμουνισμός ο οποίος αλληλοτροφοδοτείται σε μια ψεύτικη αντιπαράθεση του με τον κλασικό δεξιό φασισμό. Αυτό το πλασματικό δίπολο πολλοί δημοκράτες το περνάνε για πραγματικό. Έτσι καλούν σε πάλη «ενάντια στα δυο άκρα» καταδικάζοντας εξίσου τον πραγματικό επαναστατικό μαρξισμό και το ναζισμό. Ένα άλλο θέμα για συζήτηση είναι ποια πρέπει να είναι η θέση των αντιφασιστών σε μια χώρα σαν την Ελλάδα όπου α) οι πλειοψηφικές πολιτικές δυνάμεις είναι ανοιχτά ή καλυμμένα με τους νεοχιτλερικούς καθώς η μεν γενική «εθνική γραμμή» είναι οι γειτονικές χώρες και ιδιαίτερα η Τουρκία να αποκλείονται από την ΕΕ και να σπρώχνονται στην αγκαλιά της Ρωσίας και β) όχι τυχαία όλα τα μαζικά κινήματα έχουν επικεφαλής τους φιλορώσους φαιο-«κόκκινους» φασίστες. Ένα άλλο φλέγον ερώτημα είναι σήμερα σε σχέση με τον αντιφασισμό η θέση μας στο πιο επικίνδυνο παγκόσμιο πλασματικό δίπολο που έχει από τη μια τους ανοιχτούς αντισημίτες, κυρίως τους «αριστερούς» ή και αντιιμπεριαλιστές κάθε είδους, με πρώτους τους ναζήδες της Χαμάς και του Ιράν και από την άλλη έχει τους αντισημίτες φασίστες όλης της Δύσης (με αρχηγό τον ναζί Τραμπ), που έχουν γίνει όψιμοι φίλοι του Ισραήλ η ακόμα και αντι-αντισημίτες, για να ενθαρρύνουν τους επεκτατιστές του Ισραήλ στο να κάνουν μισητό κυρίως στον τρίτο κόσμο όχι τόσο το Ισραήλ όσο τις δυτικές αστικές δημοκρατίες που γνήσια το υποστηρίζουν, όπως δηλαδή ακριβώς θέλουν οι ανοιχτοί γενοκτόνοι αντισημίτες.
Δημοσιεύουμε εδώ την αφίσα μας για τη σημαντική αυτή συγκέντρωση – συζήτηση της Κυριακής.