Για να νομιμοποιήσουν και θεωρητικά την ουσιαστική προσκόλληση τους στο στρατόπεδο του φασισμού οι κνιτο-μλ-τροτσκιστές καταφεύγουν για τις ανάγκες της στιγμής, δηλαδή για να μιλήσουν κάπως υποφερτά στους πλατιούς οπαδούς τους, στη γραμμή του Λένιν για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σύμφωνα με την οποία όφειλαν οι λαοί των αντιμαχόμενων στρατοπέδων να καταδικάσουν και τα δυο στρατόπεδα. Αυτή η γραμμή στηριζόταν κυρίως στο ότι τότε και το στρατόπεδο Αγγλίας-Γαλλίας-Ρωσίας και το στρατόπεδο Γερμανίας – Ιταλίας – Αυστροουγγαρίας πολεμούσαν το ένα το άλλο σαν ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις για να μοιράσουν τα αποικιοκρατούμενα έθνη της Αφρικής και της Ασίας. Χρησιμοποιώντας σαν προπέτασμα καπνού μια άλλη φάση ανάπτυξης της εποχής του ιμπεριαλισμού οι υποτιθέμενοι αυτοί λενινιστές λένε λοιπόν τώρα: «Ούτε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Ούτε Ρωσία» θεωρώντας σαν ιμπεριαλιστική χώρα ή άβουλο ιμπεριαλιστικό εξάρτημα των ΗΠΑ την Ουκρανία και στη συγκεκριμένη περίπτωση το παλλαϊκά μαχόμενο έθνος.
Όμως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το βασικό σύνθημα του παγκόσμιου προλεταριάτου άλλαξε γιατί το ένα ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, δηλαδή το στρατόπεδο Γερμανίας-Ιαπωνίας-Ιταλίας δεν ήθελε απλά να κερδίσει αποικίες από το στρατόπεδο Αγγλίας-Γαλλίας αλλά ήθελε να καταλάβει με πόλεμο και να μετατρέψει σε αποικίες αυτές τις ίδιες τις μητροπόλεις. Γι αυτό οι τότε πραγματικοί λενινιστές, η ΕΣΣΔ και ο Στάλιν εκτίμησαν σωστά και με μεγάλη οξυδέρκεια αρκετά χρόνια πριν ξεσπάσει ότι ο πόλεμος αυτός θα ήταν δίκαιος από την πλευρά Αγγλίας – Γαλλίας και γι' αυτό τις κάλεσαν στο σχηματισμό του αντιφασιστικού μετώπου. Στο σημείο μάλιστα αυτό και ακριβώς γι αυτό το λόγο ήταν που οι τροτσκιστές επιχείρησαν την διάσπαση και σχημάτισαν την δ΄ Διεθνή το 1934 και επιμένουν και σήμερα ότι καλά έκαναν. Όμως οι μη ανοιχτοί τροτσκιστές, σημερινοί υποτιθέμενοι λενινιστές του τύπου ψευτοΚΚΕ και μ-λ, απαντάνε ότι η ΕΣΣΔ συμμάχησε με την Αγγλία και τις ΗΠΑ αν και ήταν ιμπεριαλιστικές χώρες, μόνο από τη στιγμή που ο Χίτλερ επιτέθηκε στην ΕΣΣΔ το 1941 τάχα αποκλειστικά για να σώσει την σοσιαλιστική εξουσία, και ότι πριν από αυτό το χρονικό σημείο ο πόλεμος της Αγγλίας και της Γαλλίας με την χιτλερική Γερμανία ήταν άδικος, δηλαδή ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές.
Για να στηρίξουν αυτόν τον ισχυρισμό τους επικαλούνται το γεγονός ότι πράγματι η ΕΣΣΔ θεωρούσε στο διάστημα 1940-41 αυτόν τον πόλεμο σαν ιμπεριαλιστικό. Αυτό οφείλεται στο ότι επί πολλά χρόνια οι Αγγλογάλλοι ποδοπατούσαν το αντιφασιστικό-αντιχιτλερικό μέτωπο που πρότεινε η ΕΣΣΔ και τελικά παρέδωσαν στον φασισμό και στον Χίτλερ την Ισπανία, την Αυστρία, και την Τσεχοσλοβακία που η ΕΣΣΔ παρά την σθεναρή πάλη της ΕΣΣΔ ενάντια σε αυτήν την παράδοση. Γι΄ αυτό το λόγο, δηλαδή για να μην παραδώσουν τελικά οι Άγγλοι και οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές, σαν αντικομμουνιστές που ήταν, και την ίδια την ΕΣΣΔ στον Χίτλερ ώστε να ξενοιάσουν οριστικά από αυτή, εκείνη υπέγραψε με την χιτλερική Γερμανία το σύμφωνο μη επίθεσης Ρίμπεντροπ -Μολότοφ έτσι ώστε να κερδίσει χρόνο και να προλάβει να εξοπλιστεί. Σε αυτή τη στάση της Γ Διεθνούς για τον γενικό χαρακτήρα της πρώτης φάσης του Β παγκόσμιου πολέμου έμεινε πιστό και το ΚΚΕ. Όμως τόσο το ίδιο το ΚΚΕ όσο και η ΕΣΣΔ είχαν θεωρήσει δίκαιο εθνικοαπελευθερωτικό από την πρώτη στιγμή τον πόλεμο της Ελλάδας το 1940 ενάντια στη χιτλερική Γερμανία και τη φασιστική Ιταλία επειδή η ίδια η Ελλάδα δεν ήταν ιμπεριαλιστική χώρα, παρόλο που την περίοδο εκείνη η Ελλάδα είχε σύμμαχό της ενάντια στην γερμανο-ιταλική εισβολή την Αγγλία, χώρια που είχε σαν πρωθυπουργό τον ιδεολογικά φασίστα Μεταξά.
Οι κνιτο-μλ-τροτσκιστές για να βγάλουν σήμερα ιμπεριαλιστικό κάθε πόλεμο αντίστασης ενός αστικού ή ακόμα περισσότερο ενός ιμπεριαλιστικού κράτους σε έναν χιτλερικού τύπου ιμπεριαλισμό, όπως είναι σήμερα ο ρωσικός ή ο κινέζικος, κρύβουν επιμελώς από τα μέλη τους εδώ και πολλές δεκαετίες την τοποθέτηση που έκανε ο Στάλιν αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, ότι ο πόλεμος αυτός ήταν αντιφασιστικός εθνικοαπελευθερωτικός από την πρώτη στιγμή. Δηλαδή μέσα από την πείρα της αντιφασιστικής συνέπειας της Αγγλίας και των ΗΠΑ στη συνεργασία με την ΕΣΣΔ στη διάρκεια του πολέμου ο Στάλιν και το ΚΚΣΕ διόρθωσαν την αρχική θέση τους ότι ο πόλεμος στην φάση 1940-41, δηλαδή πριν μπει η ΕΣΣΔ σε αυτόν ήταν ιμπεριαλιστικός. Αντίθετα μάλιστα με τους ισχυρισμούς του ψευτοΚΚΕ ότι μόνο ο πόλεμος της ΕΣΣΔ ήταν αντιφασιστικός και δίκαιος και ότι αυτός μόνο έκρινε την νικηφόρα έκβαση του ο Στάλιν είπε ότι η είσοδος της ΕΣΣΔ σε αυτόν τον πόλεμο "μπορούσε μόνο να ενισχύσει και, πράγματι ενίσχυσε τον αντιφασιστικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα" του.
Το κλειδί για να κατανοήσει κανείς τη διαφορά ενός ιμπεριαλιστικού από έναν δημοκρατικό, εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο είναι ακριβώς το σημείο που διευκρινίσαμε εδώ και είναι κατανοητό σε έναν κομμουνιστή. Στην πραγματικότητα δεν είναι τέτοιος όποιος δεν είναι τουλάχιστον δημοκράτης, για την ακρίβεια αν δεν είναι πρωταθλητής της πάλης για τη Δημοκρατία, δηλαδή δεν είναι πρώτος σε έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα αν ένα οποιοδήποτε αστικό τέρας επιτεθεί σε μια ακόμα και ιμπεριαλιστική χώρα -με το πρόσχημα ότι είναι τέτοια- για να την υποδουλώσει, οπότε και για να καταργήσει τις όποιες, τόσο πολύτιμες για το λαό της, αστοδημοκρατικές ελευθερίες της. Αυτό που απεχθάνονται περισσότερο από το κάθε τι να δεχτούν οι σοσιαλφασίστες είναι ότι όταν οι λαοί με επικεφαλής τους κομμουνιστές ασκούν βία την ασκούν στην ουσία στους μεγαλύτερους βιαστές της δημοκρατίας. Βέβαια, για να μην γίνονται λάθη όπως αυτά που πολύ ακριβά έχουν στοιχήσει στο λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα, αυτή η βία, δηλαδή ο κάθε πόλεμος εθνικός η ταξικός πρέπει να να ασκείται ενάντια σε όσους και μόνο με τον τρόπο που αισθάνονται και τη δημοκρατία και το βιασμό της κάθε φορά οι πλατιές λαϊκές μάζες, είτε πρόκειται για τη χώρα τους, είτε για το έθνος τους, είτε για την τάξη τους. Πάντως προς μεγάλη αμηχανία κάθε ψευτοαριστεράς εξ αιτίας της ακραίας κτηνωδίας του εισβολέα οι μάζες ξέρουν πολύ καλά να διακρίνουν ποια βία πρέπει να υποστηρίζουν στην Ουκρανία και ενάντια σε ποιον αυτή πρέπει να ασκηθεί.
Παραθέτουμε παρακάτω ένα σημαντικό, κρυμμένο όσο είναι δυνατό, από το σοσιαλφασισμό σύντομο κείμενο του Στάλιν που συνοψίζει τη θέση του τότε επαναστατικού ΚΚΣΕ λίγο μετά τη λήξη του Β παγκόσμιου πολέμου για τον χαρακτήρα του σε όλη την διάρκεια του. Αν βάλει κανείς στη θέση της τότε Γερμανίας, της Ιαπωνίας και της Ιταλίας την σημερινή Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν έχουμε τον Γ παγκόσμιο πόλεμο που δεν είναι πλέον επερχόμενος όπως ήταν ως τώρα, αλλά ζούμε το πρώτο του προπαρασκευαστικό επεισόδιο.
«ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΣΤΑΛΙΝ
9 Φλεβάρη 1946
Επομένως, σαν αποτέλεσμα της πρώτης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος της παγκόσμιας οικονομίας ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, σαν αποτέλεσμα της δεύτερης κρίσης ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι αντίγραφο του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αντίθετα, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος διαφέρει ουσιαστικά ως προς το χαρακτήρα του από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τα κύρια φασιστικά κράτη – Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία – προτού επιτεθούν στις συμμαχικές χώρες, εξάλειψαν στις χώρες τους τα τελευταία υπολείμματα των αστικοδημοκρατικών ελευθεριών, εγκαθίδρυσαν σκληρό τρομοκρατικό καθεστώς, καταπάτησαν την αρχή της κυριαρχίας και της ελεύθερης ανάπτυξης των μικρών χωρών, κήρυξαν την πολιτική αρπαγής ξένων εδαφών ως δική τους πολιτική και διακήρυξαν δημόσια ότι επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία και την επέκταση του φασιστικού καθεστώτος σε όλο τον κόσμο και μάλιστα με την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας και των κεντρικών περιοχών της Κίνας τα κράτη του άξονα έδειξαν ότι είναι έτοιμα να πραγματοποιήσουν την απειλή υποδούλωσης όλων των φιλελεύθερων λαών. Λόγω αυτού του γεγονότος ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ενάντια στα κράτη του άξονα, σε διάκριση με τον Α΄ «Παγκόσμιο Πόλεμο, προσέλαβε εξαρχής ακόμα το χαρακτήρα αντιφασιστικού, απελευθερωτικού πολέμου, ένα από τα καθήκοντα του οποίου ήταν επίσης η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο ενάντια στα κράτη του άξονα μπορούσε μόνο να ενισχύσει και, πράγματι ενίσχυσε τον αντιφασιστικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Σ΄ αυτό ακριβώς το έδαφος διαμορφώθηκε ο αντιφασιστικός συνασπισμός της Σοβιετικής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων φιλελεύθερων κρατών, ο οποίος έπαιξε αργότερα αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση της συντριβής των ενόπλων δυνάμεων των κρατών του άξονα.
Έτσι έχουν τα πράγματα με το ζήτημα της προέλευσης και του χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου».
* Άπαντα Στάλιν, τόμος 16, σελ. 18-19, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2010