Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Βενεζουέλα: Το ψευτο-σοσιαλιστικό καθεστώς Μαδούρο είναι πια μια ανοιχτή φασιστική, τρομοκρατική δικτατορία αφού έχασε την υποστήριξη της φτωχολογιάς και του λαού 

Προστάτης του ο νεοχιτλερικός άξονας του πολέμου Ρωσίας-Κίνας και οι τοπικοί του  συνεργάτες, Βραζιλία, Μεξικό και Κολομβία

Η ψευτοαριστερά στην εξουσία σημαίνει η αστική τάξη νέου τύπου στην εξουσία, δηλαδή μια δικτατορία φασιστικού τύπου.  Στην αρχή  ο Μαδούρο υποσχέθηκε δίκαιες και ελεύθερες εκλογές όχι τόσο κάτω από  την πίεση της δημοκρατικής αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας που θέλει δημοκρατία αλλά δεν μπορεί να την έχει χωρίς ένοπλο αντιφασιστικό αγώνα,  αλλά γιατί οι ΗΠΑ του Μπάιντεν στη Ντόχα του Κατάρ τον Σεπτέμβρη του 2023 υποσχέθηκαν  να αποσύρουν τις περισσότερες οικονομικές κυρώσεις των  ΗΠΑ εναντίον της Βενεζουέλας, προκειμένου να πέσει στις ΗΠΑ, οπότε και παγκόσμια, η τιμή του αργού μετά την παγκόσμια ενεργειακή περικύκλωση και τον εκβιασμό του Κρεμλίνου (1).   

Πράγματι τον Οκτώβρη του 2023 οι ΗΠΑ απέσυραν αυτές τις κυρώσεις αλλά βέβαια οι φασιστικές μαριονέτες του Κρεμλίνου ποτέ δεν θα κάνανε πραγματικές εκλογές για να χάσουν την εξουσία. Ήθελαν απλά να κερδίσουν χρόνο. Ήξεραν ότι δεν κινδύνευαν από την πιθανότητα ενός ένοπλου αντιφασιστικού επαναστατικού αγώνα αφού η παλιά αντι-κομμουνιστική και συντηρητική αστική ηγεσία της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν θα έκανε έναν τέτοιο αγώνα, και επίσης ότι οι δυτικές αστο-δημοκρατίες  με επικεφαλής τους δυτικούς μονοπωλιστές δεν θέλουν τέτοιους αγώνες όπως απέδειξαν τόσες φορές  και τελευταία στο Ιράν. Άλλωστε και πριν τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία το Φλεβάρη του 2022 οι ΗΠΑ είχαν χαλαρώσει τις κυρώσεις στην κρατική πετρελαϊκή βιομηχανία της Βενεζουέλας καθώς οι τιμές είχαν εκτοξευτεί από τον ενεργειακό στραγγαλισμό που από το Φθινόπωρο του 2021 έκανε η Ρωσία στην Ευρώπη.

Παρά τις άριστες στρατηγικά σχέσεις που διατηρούν με τη Μόσχα και το Πεκίνο, οι φασίστες εθνοεκκαθαριστές του Βελιγραδίου επιδιώκουν ταυτόχρονα να ενταχθούν στην ΕΕ, για να τη διαβρώσουν από τα μέσα και να τη διασπάσουν όπως κάνουν οι ομοϊδεάτες τους στην Ουγγαρία. Σε αυτή τους την προσπάθεια έχουν τη στήριξη σύσσωμου του ελληνικού πολιτικού κόσμου που με επικεφαλής τον διπρόσωπο Μητσοτάκη στάθηκε κόντρα σε όλες τις ευρωπαϊκές αστοδημοκρατίες στο πλευρό τους στο καίριο ζήτημα της γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα όπως απέδειξε η σχετική ψηφοφορία του περασμένου Μάη στον ΟΗΕ. Το πιο ανησυχητικό όμως σε αυτό δεν είναι ότι καμμιά ευρωπαϊκή χώρα και κανένας θεσμός της ΕΕ δεν διαμαρτυρήθηκε για την ελληνική στάση και κυρίως δεν σταμάτησε κάθε συζήτηση για ένταξη στην ΕΕ της Σερβίας που δεν κάνει την αυτοκριτική της για τη Σρεμπρένιτσα και επιμένει στην πολιτική της ντε φάκτο προσάρτησης και διαμελισμού της Βοσνίας. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η ΕΕ με επικεφαλής της τη Γερμανία συζητάει και επιδιώκει να προμηθεύεται το λίθιο, που της είναι απαραίτητο στην παραγωγή μπαταριών της, για τις οποίες κυρίως ενδιαφέρεται η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, από τη... Σερβία! Ναι αυτό θέλουν να κάνουν ΕΕ και Γερμανία επενδύοντας στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μεταλλεύματος λιθίου και βορίου στη δυτική Σερβία μέσω της βρετανο-αυστραλιανής κοινοπραξίας “RioTinto”.

Είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενη αρθρογραφία μας πως επιχειρείται σήμερα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη η απομόνωση της Αλβανίας στην ΕΕ και το χτύπημα της ευρωπαιόφιλης ηγεσίας Ράμα μέσα από τη διεθνοποίηση της υπόθεσης Μπελέρη, ενός κατά κύριο λόγο εσωτερικού ζητήματος της Αλβανίας, δήθεν στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας (https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1603- ). Λέγαμε ότι την ίδια ώρα που κατήγγειλε το φιλοευρωπαίο Ράμα, ο Μητσοτάκης έσφιγγε τα χέρια με τον  πρωθυπουργό του Κοσσόβου Κούρτι, ο οποίος για να εκτοπίσει το Ράμα προωθεί την προβοκατόρικη επεκτατική  πολιτική της Μεγάλης Αλβανίας που ανάμεσα στα άλλα εδάφη  που ζητάει από τις άλλες χώρες είναι και ελληνικά εδάφη!!!  Αυτή η πολιτική οδηγεί το Κόσοβο και την Αλβανία σε σύγκρουση με την Ευρώπη και κατ ευθείαν και τις δυο χώρες στην αγκαλιά της νεοχιτλερικής Ρωσίας, πράγμα που ακριβώς θέλει ο ρωσόφιλος διπρόσωπος προβοκάτορας Μητσοτάκης. 

Σπάνια θα ακούσετε τους επικεφαλής του επίσημου πολιτικού κόσμου της χώρας μας, ειδικά εκείνους που παριστάνουν το φίλο της Ουκρανίας, να αναφέρονται στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι ρώσοι εισβολείς σε βάρος της. Κι όμως, τα εγκλήματα αυτά είναι  μαζικά, διαρκή και πολύ απεχθή για να μπορεί ένας κάπως ειλικρινής δημοκράτης να τα αγνοεί ή να τα υποβαθμίζει. Πρόκειται για ναζιστικά εγκλήματα τα οποία η Ανεξάρτητη Διεθνής Επιτροπή Έρευνας για την Ουκρανία του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, έχει επανειλημμένα φέρει στο φως ήδη από το 2022.

Ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό στην Ευρώπη το ότι αυτό που συνήθως εμφανίζεται σαν «αριστερά» δεν είναι παρά η σύγχρονη πολιτική μεταμφίεση του ρώσικου νεοχιτλερικού ιμπεριαλισμού, μία πέμπτη φάλαγγα στο έδαφός της έτοιμη να τη διασπάσει και να την προσφέρει ανίσχυρη και πολιτικά αποχαυνωμένη στα ανατολικά της αφεντικά.

Το παρακάτω άρθρο μας είναι το πρώτο μετά τον πόλεμο αντιπερισπασμού που άναψε η πουτινική διπλωματία στη Μέση Ανατολή, το οποίο δεν ασχολείται κυρίως με την κεντρική σε αυτόν αντίθεση Ισραήλ-Χαμάς αλλά με την αντίθεση των ρωσόφιλων μουσουλμανικών χωρών με το Ισραήλ και τη Δύση και μάλιστα ουσιαστικότερα με την Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι με τη φρικαλεότητά της αντισημιτικής σφαγής της Χαμάς στις 7 του Οκτώβρη που πάγωσε το λαό του Ισραήλ ο ρωσοκινεζικός Άξονας διευκόλυνε την ακροδεξιά ηγεσία Νετανιάχου να απαντήσει με την συνηθισμένη επεκτατική αντιπαλαιστινιακή της λογική (https://www.oakke.gr/global/item/1628-,  https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1332-, https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-23-31/item/397-) ακριβώς για να δώσει στα τσιράκια του Άξονα και στην πλειοψηφία τους τσιράκια και των μουλάδων του Ιράν, το πρόσχημα να επιτεθούν όχι τόσο ενάντια στο Ισραήλ όσο στις δυτικές και μάλιστα κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες.